Ի՞նչ է ընդհանրապես գրականությունը: Ինչո՞ւ է անհրաժեշտ, ինչու են մարդիկ կարդում: Իսկ ընդհանրապես, ի՞նչ կարող է սովորեցնել հաստ կապոցով փաթաթված թուղթը։ Իրականում գիրքը, ցանկացած ստեղծագործություն անգին են: Այն, ինչ արվում է հոգու հետ, միշտ կլինի ավելին, քան նյութի մի կտոր, մարդն իր ողջ կյանքի ընթացքում ուսումնասիրում է, իր համար նոր հատվածներ է բացահայտում և ձգտում դեպի անհայտը: Դժվարությունները հաղթահարելու ցանկությունը թույլ է տալիս աշխարհին զարգանալ, իսկ մարդու հոգին դառնում է ավելի պայծառ ու հարուստ: Առաջընթացը կանգ կառներ, եթե չլիներ գրականությունը։ Այն հաջորդականությունների հստակ շղթայի սկիզբն է, որը հանգեցրեց իր մեջ անսահման տարածությունների ու խորությունների բացահայտմանը: Գրականությունը հիմնական դրդապատճառներից է, գաղափարական ոգեշնչումներից, կյանքի դպրոցներից, գիտելիքի ու պատմության շտեմարանից։ Մի ամբողջ հսկայական աշխարհ՝ գեղարվեստական և իրական, կարող է տեղավորվել մեկ ստեղծագործության մեջ։ Այն կա տողերում և դրանց միջև, մենք կարող ենք ցանկացած պահի հայտնվել այնտեղ և տեսնել ամեն ինչ մեր երևակայության մեջ է։ Եվ ամենակարևորը՝ շատ բան սովորելու համար պարզապես պետք է ըմբռնել:
Սեր. սա երևի ամենագլխավորն է, ամենագեղեցիկն ու անկեղծը, որ ցանկացած գիրք կարող է տալ մարդուն։ Ստեղծագործություններ, որոնք կարդալուց հետո, թվում է, թե ինչ-որ առանձին հարթության մեջ ես, որտեղ ամեն ինչ այլ է։ Մարդիկ տարբեր են, և որոշ բաներ այլ նշանակություն ունեն։
Հայտնի անգլիացի գրող Քոլին Հուվերի «Ամեն ինչ ավարտվում է մեզ հետ» գիրքն ինձ համար դարձել է իմ կյանքի այս պահին առանցքային թեմա։Վերջերս սկսեցի կարդալ, բայց վստահաբար կարող եմ ասել, որ հիմա շատ բաների բոլորովին այլ կերպ եմ նայում։
Սերն ու բնավորությունը այս գրքում հանդիպող ամենակարևոր թեմաներից են: Սկզբում կարծում էի, որ սերը չի կարող գոյություն ունենալ, եթե երկու մարդիկ միմյանց համար ճիշտ չլինեն, բայց Քոլին Հուվերն ինձ հակառակը համոզեց:
Փոխադրեց Լիանա Դոխոյանը
Այս գիրքը մեզ պատմում է Շերլոկ Հոլմսի և բժիշկ Ջոն Ուոթսոնի ծանոթության և ապագա գործերի ու բացահայտումների մասին։
Նախաբան
Նախաբան
Վերջերս ավարտեցի <<Առանց ընտանիքի>> գիրքը։ Այն արկածներով լի գիրք էր։ Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, երբ գլխավոր հերոսը, ում անունը Ռեմի էր, ձևանալով քնած, լսեց, թե ինչպես են իր մայրը և գրեթե մեկ ժամ առաջ օտար երկրից եկած ամուսինը զրուցում։ Նա լսեց, թե ինչպես են հիշում այն օրը, երբ տղային գտել էին փողոցում և ծնողներին գտնելու նպատակով վերցրել։ Այդ պահից տղան հասկացավ, որ իրեն այդքան տարի պահած մարդը ոչ թե իր մայրն էր, այլ իր ստնտուն։ Տղայի <<մայրը>> իրեն շատ լավ էր վերաբերվել այդքան տարի և շատ էր սիրում։ Իր <<մոր>> ամուսինը կնոջից թաքուն որոշեց վաճառել տղային մի երաժիշտի, ով 4 կենդանու հետ խումբ էր կազմել։ Նրանք եկան ընդհանուր համաձայնության, և տղան ստիպված գնաց Վիտալիս անունով անծանոթի հետ։ Սկզբում շատ էր տխրել, սակայն հետո այնքան էր կապվել Վիտալիսի և կենդանիների հետ, որ իր ընտանիքն էր համարում։ Օրերից մի օր Վիտալիսը մահացավ և այդ պահից սկսած Ռեմիի կյանքը փոխվեց։ Նա սկսեց ձեռքից ձեռք ընկնել՝ միաժամանակ ճիշտ և խելացի որոշումներ կայացնելով։ Նա ձեռք բերեց շատ ընկերներ և հանդիպեց իր իսկական ընտանիքին։ Շատ հիանալի գիրք է և խորհուրդ կտամ բոլոր դեռահասներին։ 
Ուիլյամ Սարոյանի «Հայրիկ, դու խենթ ես» վիպակը հոր և որդու զրույց է, մի անվերջ զրույց, որն ամեն օր ունենում են բոլոր ազգերի հայրերն ու որդիները:
«Պատուհան» ամսագիր 