Ի՞նչ է ընդհանրապես գրականությունը: Ինչո՞ւ է անհրաժեշտ, ինչու են մարդիկ կարդում: Իսկ ընդհանրապես, ի՞նչ կարող է սովորեցնել հաստ կապոցով փաթաթված թուղթը։ Իրականում գիրքը, ցանկացած ստեղծագործություն անգին են: Այն, ինչ արվում է հոգու հետ, միշտ կլինի ավելին, քան նյութի մի կտոր, մարդն իր ողջ կյանքի ընթացքում ուսումնասիրում է, իր համար նոր հատվածներ է բացահայտում և ձգտում դեպի անհայտը: Դժվարությունները հաղթահարելու ցանկությունը թույլ է տալիս աշխարհին զարգանալ, իսկ մարդու հոգին դառնում է ավելի պայծառ ու հարուստ: Առաջընթացը կանգ կառներ, եթե չլիներ գրականությունը։ Այն հաջորդականությունների հստակ շղթայի սկիզբն է, որը հանգեցրեց իր մեջ անսահման տարածությունների ու խորությունների բացահայտմանը: Գրականությունը հիմնական դրդապատճառներից է, գաղափարական ոգեշնչումներից, կյանքի դպրոցներից, գիտելիքի ու պատմության շտեմարանից։ Մի ամբողջ հսկայական աշխարհ՝ գեղարվեստական և իրական, կարող է տեղավորվել մեկ ստեղծագործության մեջ։ Այն կա տողերում և դրանց միջև, մենք կարող ենք ցանկացած պահի հայտնվել այնտեղ և տեսնել ամեն ինչ մեր երևակայության մեջ է։ Եվ ամենակարևորը՝ շատ բան սովորելու համար պարզապես պետք է ըմբռնել:
Սեր. սա երևի ամենագլխավորն է, ամենագեղեցիկն ու անկեղծը, որ ցանկացած գիրք կարող է տալ մարդուն։ Ստեղծագործություններ, որոնք կարդալուց հետո, թվում է, թե ինչ-որ առանձին հարթության մեջ ես, որտեղ ամեն ինչ այլ է։ Մարդիկ տարբեր են, և որոշ բաներ այլ նշանակություն ունեն։
Հայտնի անգլիացի գրող Քոլին Հուվերի «Ամեն ինչ ավարտվում է մեզ հետ» գիրքն ինձ համար դարձել է իմ կյանքի այս պահին առանցքային թեմա։Վերջերս սկսեցի կարդալ, բայց վստահաբար կարող եմ ասել, որ հիմա շատ բաների բոլորովին այլ կերպ եմ նայում։
Սերն ու բնավորությունը այս գրքում հանդիպող ամենակարևոր թեմաներից են: Սկզբում կարծում էի, որ սերը չի կարող գոյություն ունենալ, եթե երկու մարդիկ միմյանց համար ճիշտ չլինեն, բայց Քոլին Հուվերն ինձ հակառակը համոզեց:
Փոխադրեց Լիանա Դոխոյանը
«Պատուհան» ամսագիր 