Խավարը խորանում է…
Ինչպես է մարում ցերեկը:
Նրանց համար, ովքեր ապրում են աշխարհի եզրին, ամեն լուսաբաց նոր սկիզբ է:
Ամեն նոր օր արժե նշել այս անիծված հողերում, որորվհտեւ ողջ ես…
Եւ մի օր… Ծաղիկներ նորից կծաղկեն ամայի հողերում:
Ապրի՛ր այս պահավ… Չես իմանա, թե ինչ կլինի այս անիծված երկրի վրա:
Ամեն օր քնելուց մտածում ես՝ կարո՞ղ ես առավոտ արթնանալ, թե՞ այդպես էլ կմնաս քնած…
Գրում է Հրաչյա Աղեկյանը
«Պատուհան» ամսագիր 