Ամենաերկար թատերական բեմադրությունը Նիլ Օրամի (Մեծ Բրիտանիա) «Պատկերացումն» է։ Ներկայացումը տևել է 18 ժամ 5 րոպե, ինչի համար այն գրանցվել է Գինեսի ռեկորդների գրքում։ Այս ամբողջ ընթացքում բեմում էր գլխավոր դերը Ռասել Դենթոնը, բացառությամբ 5 րոպեի։
Թատրոնների քանակով առաջին տեղում է Նյու Յորքն։ Այն պարունակում է 420 թատրոնի շենք։ Նյու Յորքին հաջորդում են Փարիզը (353) և Տոկիոն (230): Լոնդոնը, որն աշխարհի ամենաթատերամոլ քաղաքի համբավ ունի, զբաղեցնում է 4-րդ տեղը (214)։
Եվրոպայում կանանց արգելվել է բեմ դուրս գալ մինչև 1660 թվականը: Կանանց փոխարեն կանացի դերերը խաղում էին տղամարդիկ։ Թագավոր Չարլզ II-ը փոխեց եվրոպացիներին ծանոթ ավանդույթը, որոնք նշում էին, որ կանացի դերերը պետք է կատարեն կանայք։ Եվրոպական թատրոնի բեմ դուրս եկած առաջին կինը խաղացել է Շեքսպիրի պիեսում։
Ենթադրվում է, որ արվեստի ձևն առաջին անգամ հայտնվել է Աթենքում, երբ քաղաքը սկսեց միջոցառումներ անցկացնել՝ ի պատիվ հունական աստծո Դիոնիսոսի մոտ մ.թ.ա. 480 թվականին: Սակայն առաջին թատերական ներկայացումները այնպիսին չէին, ինչպիսին մենք այսօր գիտենք։ Սովորաբար ներկայացման ժամանակ տեքստը կարդում էր հայտնի կամ տեղացի բանաստեղծը։ Հետագայում ներգրավվեցին դերասաններ, որոնք բանաստեղծի ձայնի ներքո ցուցադրեցին տարբեր բեմադրություններ, և միայն այդ ժամանակ դերասանները սկսեցին ինքնուրույն կատարել դերերը և միաժամանակ կարդալ տեքստը։
Աշխարհի շատ թատրոններում ընդունված չէ դերասանուհիներին մեխակներ նվիրել։ Բանն այն է, որ 19-րդ դարում, երբ ռեժիսորը ցանկանում էր, որ գլխավոր դերասանուհին մնա ևս մեկ եթերաշրջան, նա նրան վարդեր ուղարկեց։ Երբ նա այլևս նրա կարիքը չուներ, նա ուղարկեց նրան մեխակներ:
Հռոմեական Վիկտոր Հյուգոյի հեղինակի՝ «Թշվառները» պիեսը համարվում է աշխարհի ամենամեծ պիեսը, քանի որ այն թարգմանվել է բազմաթիվ լեզուներով, բեմում օգտագործվել է 101 դերասան, 392 տարազ, 1782 կտոր հագուստ և 31 պարիկ։
«Թատրոն» բառը առաջացել է հունարեն «theatron» բառից, որը բառացիորեն թարգմանվում է որպես «տեսնելու վայր»:
Մինչև 18-րդ դարի վերջը թատրոնի դերասանների և դերասանուհիների մասնագիտությունը համարվում էր ոչ սիրված և քիչ հայտնի։ Այս մասնագիտության գրեթե բոլոր ներկայացուցիչները մի տեսակ խումբ էին հասարակությունից դուրս։ Դրա պատճառը քրիստոնեական եկեղեցու բացասական վերաբերմունքն է արվեստի այս տեսակի նկատմամբ։
Թարգմանությունը՝ Անի Քարամյանի
«Պատուհան» ամսագիր 