Ես արթնացա ամբողջ մարմնիս ուժեղ ցավից: Ես բացեցի աչքերս և տեսա մի բուժքրոջ, ով կանգնած էր իմ անկողնու
կողքին:
–Պարոն Ֆուջիմա, – ասաց նա, – դուք բախտավոր եք, երկու օր առաջ դուք կարողացաք գոյատևել Հիրոսիմայի ռումբից , բայց հիմա դուք հիվանդանոցում եք, ձեզ այլևս ոչինչ չի սպառնում :
Ես հարցրեցի.
– Որտե՞ղ եմ ես:
-«Նագասակիում» , – պատասխանեց նա:
Հեղինակ՝ Մայեր
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Մարիա Ոսկանյանի
Այն ժամանակվանից, երբ Ռիտային դաժանորեն սպանեցին, Քարթերը նստած է պատուհանի մոտ: Ոչ մի հեռուստացույց, ընթերցանություն, նամակագրություն: Նրա կյանքը այն է, ինչը տեսանելի է վարագույրների միջով: Նրան չի հետաքրքրում, թե ով է սնունդ բերում, վճարում հաշիվները, նա չի լքում սենյակը: Նրա կյանքը վազող աթլետներ են, փոխվող եղանակներ, անցնող մեքենաներ, Ռիտայի ուրվականը: Քարթերը չի հասկանում, որ բամբակով պատված պալատներում պատուհաններ չկան:
Հեղինակ՝ Ջեյն Օրվիս
Ռուսերենից թարգմանությունը՝Մարիա Ոսկանյանի
Մի անգամ պատահում է, որ վարսահարդարը իր հաճախորդին սպասարկելուց որոշում է կիսվել նրանց հետ իր մտքերով Աստծո մասին:
– Ահա դուք ինձ ասում եք, որ Աստված գոյություն ունի, սակայն այդ դեպքում ինչո՞ւ աշխարհում այդքան շատ հիվանդ մարդ կա: Ինչի՞ համար են տեղի ունենում դաժան պատերազմներ, և ինչո՞ւ են երեխաները որբ ու անտեր դառնում: Ես համարում եմ, որ եթե Աստված իրականում գոյություն ունենար, ապա աշխարհում անարդարություն, ցավ ու տանջանքներ չէին լինի: Հնարավոր չէ հավատալ, որ բարի ու ամեն բան ներող Աստված կարող է դժանություն ու նենգություն թույլ տալ բարի մարդկանց կյանքում, և այդ պատճառով ինչքան էլ ինձ համոզեն, ես չեմ հավատալու նրա գոյությանը: Շարունակել կարդալ
Հեռավոր արևմտյան երկրում ապրող մի ծերունի կար, որն օգնում էր մարդկանց բարի խորհուրդներով։ Նա երբեք վարձատրություն չէր նշանակում իր կատարածի դիմաց, հարևանները իրենք էին իրենց ցանկությամբ վարձատրում նրան։ Եվ մի օր ծերունու մոտ մի հարուստ մարդ է գալիս ու օգնություն խնդրում նրանից, որի համար ծերունին նույնպես գումար չի ասում, ու հարուստը իր ցանկությամբ նրան լավ վարձատրում է՝ հարցնելով, թե ինչու է ծերունին աղքատին և իրեն նույն օգնությունը ցուցաբերում՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ ինքը լավ վարձատրություն է տալիս, իսկ աղքատը ոչ մի բան։ Եվ այդ հարցին ծերունին պարզ պատասխանում է, որ այն բերեմաղթանքները ու շնորհակալության զգացմունքներով լի խոսքերը, որոնցով աղքատները վարձատրում են իրեն, անհամեմատելի են փողային և նյութական վարձատրությունների հետ։
Թարգմանությունը՝ Հայկ Խաչատրյանի
Կար -չկար մի ծերուկ, նա ուներ երեք որդի, ովքեր միշտ վիճում էին և բարկանում, մի խոսքով, չէին կարողանում ապրել միասին: Ծերուկը շատ էր ուզում, որ իր մահից հետո որդիները ապրեին համերաշխ: Եվ որոշեց սովորեցնել նրանց դա:
Մի անգամ նա կանչեց իր որդիներին և ասաց.
— Կիսե՛ք մեջտեղից այս ավելը:
Առաջինն ավելը վերցրեց մեծ որդին, բայց ինչքան էլ փորձեց, իր մոտ ոչինչ չստացվեց: Նույն անհաջողության հանդիպեցի նաև կրտսեր և միջնեկ եղբայրներին: Այդ ժամանակ հայրը քանդեց ավելը և խնդրեց յուրաքանչյուր որդուն ջարդել մի քանի առանձին-առանձին ճյուղերը: Դա իհարկե նրանց շատ հեշտությամբ հաջողվեց:
Այդ ժամանակ հայրն ասաց.
— Այդպես լինում է նաև կյանքում, եթե լինեք միասին, ձեզ ոչ ոք չի ջարդի, բայց առանձին ձեզ նույնքան հեշտ է հաղթել, ինչպես ջարդել մի քանի ճյուղ:
Այդ օրը, ասես դիտավորյալ, բոլոր այցելուները ուսուցչին հացնում էին միայն մի բանի մասին.
-Ի՞նչ կլինի մահվանից հետո:
Ուսուցիչը միայն ծիծաղում էի և ոչինչ չէր պատասխանում:
Հետո աշակերտները հարցրեցին, թե ինչու է նա միշտ խուսափում պատասխանից:
— Դուք նկատե՞լ եք, որ Մահվանից այն կողմ կյանքով հետաքրքրվում են միայն նրանք, ովքեր չգիտեն ինչ անեն այս կյանքի հետ: Նրանց պետք է մի կյանք, որը կտևի հավեժ, — պատասխանեց ուսուցիչը:
— Բայց կա՞ կյանք մահվանից հետո, — հարցրեց սովորողներից մեկը:
— Կա արդյոք կյանք մինչև մահը , ահա թե հարցն ինչումն է, — պատասխանեց ուսուցիչը:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Արևիկ Արզումանյանի
Իմաստունին հարցրեցին.
— Կարո՞ղ ես բացատրել, թե որն է կայանում նպատակի դերը մարդու կյանքում:
— Չեմ կարող, — պատասխանեց նա
Այդ ժամանակ նրան հարցրեցին.
— Այդ դեպքում, ո՞րն է կյանքի իմաստը;
— Չգիտեմ, — պատասխանեց իմաստունը
— Ի՞նչ գիտի ձեր իմաստունը կյանքի մասին:
Իմաստունը ժպտաց.
— Կյանքում այդքան էլ կարևոր չեն նպատակը և իմաստը: Կարևորը՝ զգալ նրա համը: Լավ է ուտել կարկանդակը, քան խոսել նրա մասին :
Թարգմանությունը՝ Արևիկ Արզումանյանի
Մի անգամ մի ոչ երիտասարդ տղամարդ արթնացավ իր անհարմար բնակարանում, սուրճ խմեց և , ինչպես միշտ, նշեց, որ կյանքը չի հաջողվել: Հետո սպասվում էր աշխատանքի տանող ճանապարհը` լցված ավտոբուսի մեջ, կոլեգաների հետ շփումը, որոնց հետ հարաբերությունները չստացվեցին, վերադարձ տուն, նույն ուտելիքը, անհետաքրքիր սերիալ և սառը մահճակալ: Եվ այդպես օրեր շարունակ:
Ավտոբուսում նրա վրա թափվեց այնպիսի իրավիճակի սխալության մի ալիք, որ նա արագ դուրս եկավ իր կանգառում և գնաց աշխատանքից հակառակ կողմ: Ուր էր նա գնում, նա չկարողացավ դա բացատրել նույնիսկ իրեն: Գլխի մեջ միայն մի միտք էր. ,,Ես այսպես էլ չեմ կարող,,: Շարունակել կարդալ
Մի իմաստուն մարդ վարում էր մենախոսություն ՝ ինչ-որ գործողություն կատարելուց հաճույք ստանալու վերաբերյալ: Պատմության ընթացքում ներկաներից մեկը դիմեց նրան.
-Արդյոք հնարավո՞ր է հաճույք ստանալ ամեն գործ անելուց: Ես վազող եմ, բայց հաճույք չեմ ստանում իմ հիմնական գործունեությունից ՝ վազքից:
Իմաստունը չպատասխանեց, այլ պարզապես առաջարկեց համատեղ վազք կազմակերպել: Նրանք դուրս եկան և սկեցին վազքը: Շարունակել կարդալ
-Հարևան, սպասիր: Ես ամբողջ օրը փնտրում եմ քեզ:
Կոլյա պապը համբերատար քայլում էր բակի միջով ՝ սիրալիր թափահարելով ձեռքը:
-Ողջույն, Միշա: Ի՞նչ է պատահել:
-Այդպես… Իմ և Վարվառա Պետրովնայի ոսկի հարսանիքն է, ահա ինչ է, մենք հրավիրում ենք ձեզ:
-Հրաշալի է, շնորհակալություն Միշա, այնպայման կգանք, բայց դուք ապրեք, մի՞թե ամբողջ այդ ընթացքում չէիք ուզում բաժանվել: Շարունակել կարդալ
«Պատուհան» ամսագիր 