Ամենահարազատ վայրը մարդու համար իր սեփանան տունն է։ Մարդը ծնված օրվանից ապրում է այնտեղ իր ընտանիքի հետ։ Բայց գալիս է ժամանակ, որ մարդիկ գնում են ապրելու ուրիշ երկրում։ Տարիների ընթացքում մարդիկ կարոտում են իրենց տունը, ընկերներին, իրենց հայրենիքը, անգամ ծառերն ու թփերը։ Մարդը փորձում է նոր ընկերներ և լավ աշխատանք գտնել։ Բայց շատ դժվար է այդ ամենը գտնել ուրիշ երկրում, որտեղ ծանոթ մարդ չկա, և դու այդ ժամանակ զգում ես, որ տնից հեռու ես։ Ես շատ երկրներում եմ եղել, տեսել եմ գեղեցիկ քաղաքներ։ Սակայն մի քանի օր մնալուց հետո, կարծես օդը ինձ չի բավարարացնում։ Ես շատ եմ ուզում շուտ վերադառնալ իմ երկիրը։ Իմ երկրից՝ Հայաստանից, լավ տեղ չկա։
Գրում է Անահիտ Եսայանը
«Պատուհան» ամսագիր 