Երբ մարդը գիտակցելով և ինտուիտիվ կերպով ընտրում է կյանքին նպատակ, կյանքի համար առաջադրանք, ակամայից տալիս է իրեն գնահատական։ Ըստ նրա, թե ինչի համար է մարդը ապրում, կարելի է դատել նրա ինքնագնահատականը ցա՞ծր է, թե՞ բարձր։
Եթե մարդը ապրում է նրա համար, որ անի բարություն, մարդկանց տառապանքները հեշտացնի, բերի երջանկություն, ուրեմն ինքն իրեն գնահատում է ։ Նա իր առջև դնում է մարդուն արժանի նպատակ։
Եթե դու ապրում ես միայն քեզ համար, սեփական բարեկեցության մասին քո մանր հոգսերով, ապա ոչ մի հետք չի մնա քո ապրածից։ Եթե դու ապրում ես ուրիշների համար, ապա ուրիշները կփրկեն այն, ինչին դու ծառայել ես, ինչին ուժ ես տվել։
Արժանապատվությունը պահանջում է բարություն, բարեսրտություն, չմտածել միայն քո մասին, լինել ճշմարիտ, լավ ընկեր, գտնել ուրախություն՝ օգնելով ուրիշներին։
Կյանքի արժանապատվության համար պետք է կարողանալ հրաժարվել փոքր և զգալի հաճույքներից… Կարողանալ ներողություն խնդրել, սխալն ընդունելն ավելի լավ է, քան ստելը։
Ստելով մարդուն՝ դու առաջին հերթին ստում ես ինքդ քեզ, իսկ մարդիկ հասկացան և հարգանքի պատճառով ոչ մի բան չասացին։
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Եվա Միքայելյանի
«Պատուհան» ամսագիր 