Նոր կյանք

Սկզբում Դինկան դեռ հիշում էր իր իսկական մորը։ Նա հիշեց իր հոտը, պեպենավոր ձեռքերը և փայտե տուփը, որի մեջ կային կապույտ քարերով ականջօղեր, ոսկե մատանի և մարգարտե ուլունքներ։ Նաև հիշում էր մեծ և կապույտ բան, բայց ինչ էր դա, նա չգիտեր։ Միայն մեծանալով հասկացավ՝ ծովն էր։ Ինչպես էին մայրիկին անվանում և ինչ էր պատահել նրա հետ Դինկան մոռացել էր։ Նա երեք տարեկան էր, երբ նրան տարան մանկատուն։ Նա լաց էր լինում և չէր կարողանում հանգստանալ։ Նրան հիմար հարց տվեցին․ ,, Ինչու՞ ես լաց լինում,,։ Իսկ նա չէր կարողանում պատասխանել, միայն կանչում էր մայրիկին, ով այդպես էլ չեկավ։ Այնուհետև Դինկային խցկեցին կատաղած, երկար ականջներով նապաստակի ձեռքը և տարան մեկուսարան։

Իսպանական ուտեստներ

Ներկայացնում է Էլեն Ավետիսյանը

Տասյա տատիկ

Վերին մարգագետինները – ահա թե ուր գնացին, դրա համար էլ երեք սար անցան։ Ելակները, ըստ երևույթին, անտեսանելի են այստեղ, ժամանակ ունեցեք խոնարհվելու: Դինկան վերջերս այցելել է Տասիա տատիկին, բայց նա արդեն հասկացել է տարբերությունը՝ «ելակ քաղել» և «գետնամորի քաղել»։ գետնամորին իհարկե, նույնպես տարբեր է լինում։

Պրեսբիտեր Ջոնի թագավորության լեգենդը

Ավելի քան հինգ դար առաջ եվրոպացիները լրջորեն հավատում էին, որ ինչ-որ տեղ՝ Աֆրիկայի, Հնդկաստանի կամ Հեռավոր Արևելքի վայրի բնության մեջ, կա հսկայական քրիստոնեական կայսրություն, որը ղեկավարում է քահանա-արքան: Առասպելը առաջին անգամ հանրաճանաչություն ձեռք բերեց 1165 թվականին, այն բանից հետո, երբ բյուզանդական և հռոմեական կայսրերը նամակ ստացան միապետից, ով իրեն անվանում էր «Պրիստոն Ջոն»։

Կյանքը՝ ինչպես կա

Կյանքն իսկապես հրաշալի է։ Կյանքը գեղեցիկ է, զարմանալի, հիասքանչ : Ամեն օրը նվեր է, և պետք է օգտվել յուրաքանչյուր պահից: Կյանքում այնքան շատ բաներ կան, որ կարելի է վայելել՝ արևը, լուսինը, աստղերը, բնությունը, ընտանիքը, ընկերները, երաժշտությունը… Ցանկն անվերջ շարունակվում է: Մենք պետք է անցնենք ամեն փորձություն՝ լավ կամ վատ, քանի որ այդ ամենը մեզ դարձնում է ավելի ուժեղ և ուժ է տալիս առաջ շարժվելու:

Պետք է երախտապարտ լինենք լավ պահերի համար և դասեր քաղենք վատից։

Մենք պետք է վայելենք կյանքի գեղեցկությունը, ամեն օր լիարժեք ապրենք։

Գրում է Մոնիկա Պողոսյանը